Je groeit van cel uit tot new born, dreumes, peuter, kleuter, kind, adolescent en volwassenen. Je wordt geboren, je gaat ademen, drinken, huilen om hulp, rollen, kruipen, staan, lopen – zonder dat je dit ooit eerder hebt gedaan. Magic, vind je niet?!

Reflexen leggen een basis neer vanwaaruit je je kunt leren bewegen, zij komen één voor één te voorschijn. En er is geen keuze in hoe het lichaam reageert op stimulatie van deze reflex. Zoals je jouw hand automatisch wegtrekt als iets heet is en je daarna pas registreert dat je je pijn hebt gedaan. Het kost teveel tijd als je er óók nog over na zou moeten denken wat er gebeurt en welke beweging je moet maken… 

De reis die je maakt om je veilig en krachtig te voelen in jouw lichaam begint al in de baarmoeder. Dit knappe staaltje oncontroleerbare natuur in jou geeft je in de eerste levensjaren een fundament voor jouw lichaamshouding, ordening van gedachten en emotionele stabiliteit. Iets waar je in jouw hele leven op terug kan vallen. 

Het doel van deze reflexen is een ultieme samenwerking creëren tussen het lijf & brein, als briljant groeiende teamwork dat jouw hele leven in beweging blijft. Er zijn vele verschillende reflexen, die ieder op een ander moment ontstaan of uitdoven – en de ieder op zich een functie hebben op verschillende vlakken. Stress tijdens de zwangerschap, noodzakelijk ingrijpen tijdens de geboorte, een verminderde verbinding tussen ouder en kind of weinig fysieke beweegruimte na de geboorte kunnen er voor zorgen dat een reflex ongewenst actief blijft. En soms ontstaan deze reflexen überhaupt niet. 

Een voorbeeld is de schrikreflex, ookwel de Moro reflex genoemd. 

Een baby spreidt zijn armen en opent zijn handjes als hij schrikt en huilt als roep om hulp, fase 1 van de reflex. Dit kan van een hard geluid, een plotseling fel licht, of een dreigende val zijn. In de tweede fase zoekt hij comfort en klampt hij zich aan je vast ter geruststelling. Spreidt de baby na het schrikken baby zijn armen en opent hij z’n handjes, dan is de reflex ontwikkelt. Deze oncontroleerbare reflex heb je nodig om als baby te kunnen overleven, om als hulpbehoevende zuigeling de aandacht te kunnen trekken van de verzorgende. Het maakt je gevoelig voor gevaar, helpt je bij de eerste ademhalingen na geboorte en helpt het lichaam ontvouwen na de periode in de baarmoeder. De Moro-reflex kan je actief zien tot de leeftijd van 4 maanden, daarna zit het werk voor deze overlevingsreflex er op. Als deze vecht- of vlucht reflex nog steeds actief is wordt het lastiger om dat wat je waarneemt op te nemen, te verwerken en deze informatie met elkaar te verbinden. Iets wat je nodig hebt om op een juiste manier te reageren. Zonder dat je hiervoor kiest, reageer je vanuit het overlevingssysteem – je bent constant alert en klaar om te vechten of vluchten. 

Voorbeelden van uitdagingen en gedragingen die passen bij een (nog) actieve Moro-reflex zijn:

Chronische vermoeidheid en snel vermoeid | Overgevoeligheid voor licht, geluid en aanraking | Oncontroleerbare drang om suiker te eten | Gevoelig voor achtergrondgeluiden, zoals een klok die tikt | Bij angst het nodig hebben om vastgehouden te worden om te kunnen kalmeren | Nachtblindheid | Angstig zijn | Constant bevestiging nodig hebben

Werkwijze

Voorafgaand aan onze afspraak ontvang je een in te vullen (digitale) vragenlijst.  Tijdens een huisbezoek vindt een screening van reflexen plaats en wordt de vragenlijst doorlopen. Vanuit de ingevulde vragenlijsten komt er vermoedelijk een aantal actieve reflexen naar voren. Deze zal ik door middel van wat testjes bevestigd zien. Deze testjes doe ik over de kleding heen. Deze afspraak duurt gemiddeld 60 minuten. Toegespitst op de actieve reflexen ontvang je ritmische oefeningen die je thuis uitvoert. Tijdens een vervolgafspraak (meestal na 2 weken) worden opnieuw actieve reflexen gescreend en wordt het behandelplan bijgesteld. Dit vervolg huisbezoek duurt gemiddeld 30 minuten. Bij die kleintjes is de aandachtspanne lager dan bij volwassenen. Hetgeen wat naar voren komt uit de ingevulde vragenlijsten volstaat bij die kleintjes vaak al. Zij zijn nog zo puur en onaangepast dat er geen maskering is. Wel of geen lichamelijke screening: je kunt altijd aan de slag met oefeningen voor reflexen die benaderd mogen worden! Jonge kinderen kunnen heel goed aangeven wat zij prettig vinden en wat minder prettig, en dat vormt het uitgangspunt voor het testen van de reflexen. Daarom zal ik me bij hun meer richten op welke oefeningen je kunt gaan doen. Dan maken we zo effectief en efficiënt gebruik van de aandachtspanne. Actieve reflexen worden door middel van ritmische oefeningen geïntegreerd. Dit werk wordt gedaan vanuit de RMTI® methode.